Sokakta yürürken kulağınıza çalınan bir melodinin tüm gününüzü değiştirebildiğini fark ettiniz mi hiç? Metro çıkışında, Kadıköy rıhtımda, kalabalık bir meydanda ya da Beşiktaş’ta….
Bazıları için bu bir hayalin ilk adımı, bazıları içinse bir geçim kaynağı olan sokak müzisyenliği çok kıymetli bir meslektir. Onlar yalnızca müzik yapmaz. Onlar aynı zamanda şehrin gündelik koşuşturmasına renk katan görünmez aktörlerdir. Bir köşe başında gitar çalan bir sokak müzisyeni, koşuşturmacadan tükendiğiniz ruh halinizi yerine getirebilir. Bu yüzden sokakta yapılan sanat yalnızca “eğlence” değil; aynı zamanda bir kentin duygusal atmosferi, kültürel hafızası ve toplumsal ritmidir.
Sokak müziğinin bence en güzel yanı kendinizi bazen bir şarkının ortasında, hiç beklemediği anda, hiç tanımadığı bir sokakta kendini bulabilmenizdir. Belki de bu yüzden sokak müziği bu kadar etkili ve doğrudan gelir insana. Çünkü planlı değildir, beklenmediktir, filtresizdir.
Pek çok şekilde müzik dinleyebilirsiniz tabii ki. Ama sokak müziği çok başka bir yerde. Sokak müziği kelimenin tam anlamıyla gerçek, anlık ve samimidir. Şehrin gürültüsüyle karıştığında asıl tadı ortaya çıkar.
Son zamanlarda çok iyi performans gösteren bir sokak müzisyenini, o sırada sokaktan geçenlerin bir anlık duraklayıp dinlemediğini? Bir anlık da olsa rahatlayamadığını ve hep bir yerlere yetişmeye çalıştığını?
Uzun lafın kısası bir anlık da olsa kendimizi akışa bırakabilmeliyiz ve sokak müzisyenlerinin bu şehrin kültürü ve enerjisi olduğu konusunda hemfikir olmalıyız. Onları desteklemeliyiz. Çünkü sokak müzisyenleri o şehrin nefes almasını sağlayan ciğerlerden birisidir. Onları görmezden gelmek, aslında şehrin ciğerini kesmek gibidir.
